درختها را نگاه کنید، چند تا شاخه از چند طرف بالا رفته است. در مقابل هر شاخه ای
که به چپ رفته، شاخه ای هم به راست رفته است، در مقابل هر شاخه ای که به جلو رفته
یک شاخه از آن طرف رفته، به تناسب شاخه ای که از یک جهت می زند، دقیق مقابلش هم می
زند. از یک سمت برگی پیدا نمی کند، مگر از سمت دیگر هم برگ پیدا کرده باشد. اگر
شاخه ها یک طرف می شد درخت از همان سمت سنگین و کج  می شد و می شکست. شما اگر
بخواهید هندوانه بار الاغ بکنید یک هندوانه این طرف بار        می گذارید و یکی هم
آنطرف، تا توازن برقرار بشود و اگر بخواهیداز بار الاغی هندوانه بردارید، می گویند:
از این طرف بردار، از آن طرف هم بردار. چون، اگر از یک طرف برداشتید بار از آن سمت
سنگین شده و می ریزد. این گنبدها را وقتی می خواهند درست کنند چنین نیست که یک آهن
از یک طرف جوش بدهند و همین طور کنارش بیایند جلو.یکی از این طرف می گذارند، درست
یکی هم قرینه اش را  جوش می دهند که این سنگینی از دو طرف، در همان ابتدا، همدیگر
را خنثی کنند.
اینکه اسلام « اَشِدّاءُ عَلَی الکُفّارِ » و « رُحماءُ بَینَهم
» را با هم ذکر  می کند، برای همین است. اگر « اشداء » بود ولی « رحماء » نبود یا
اگر « رحماء » بود « اشداء » نبود، این رشد یک طرفه است و سقوط می کند. خداوند
متعال برای رحمتش بهشت آفریده و در آن انواع تکریمها و تهنیتها و روح و صفا قرار
داده که ما هر چه را بتوانیم تصور بکنیم، آن صفا را نمی توانیم تصور بکنیم. نسبت به
جهنم هم انسان در آنجا محزون و غصه دار است، اما میزان این را انسان نمی تواند
بفهمد. یکی از آثار رضای الهی است، و یکی از آثار غضب الهی. پست و مقام باید شدت و
رأفت با همدیگر برابری بکنند.